සියළු දෙයෙහි ඇති හිස්බව යමකු හඳුනාගත් කල
හේ කිසිදු ලෞකික ධර්මතාවයකින් මුලානොවන්නේය.
මක් නිසාද යත් ඒවා මත ඔහු ජීවත් නොවන බැවිනි.
යමක් ලද කල්හි ඉන් උද්ධාමයට පත් නොවන ඔහු
නොලද කල්හි කනස්සල්ලයටද පත් නොවන්නේය.
කීර්තිය ඔහු තුළ ආඩම්බරය ඇතිනොකරවයි.
අපකීර්තිය තුළ ඔහු පීඩාවටද පත් නොවෙයි.
දොස් ඇසීමෙන් ඔහුව නොකැළබෙන්නා සේම
ප්‍රසංසාවෙන් දිනාගතද නොහැකිවේ.
සතුට කෙරෙහි ආකර්ෂණය වීමක්ද
වේදනාවෙන් පලායාමක්ද ඔහු තුළ නොවේ.
මෙසේ සියල්ලෙහි හිස් බව පසක් කල තැනැත්තාට
ඇළුම් කරන දේ හා ඇළුම් නොකරන දේ යයි දෙකක් නොමැත.
මන්ද ඒ සියල්ල තුල හිස් බව ඔහු දක්නා බැව්නි.
No comments:
Post a Comment